Skarb Księstwa

SKARB KSIĘSTWA – NIFI A86544

System finansowy Księstwa Furlandii i Luindoru potocznie jest określany jako Skarb Księstwa. Przed pierwszą reformą, która zaczęła obowiązywać z początkiem czerwca 2013 roku system ten składał się z trzech zasadniczych elementów: budżetowania, ewidencji majątku oraz sprawozdawczości. Później obejmował procedurę budżetową, rachunkowość budżetową, rozliczenia finansowe i działalność inwestycyjną. Od kolejnej reformy z jesieni 2015 roku obejmuje tylko raportowanie, rozliczenia finansowe i inwestycje. Zadania w tym zakresie realizuje Skarbnik Książęcy, a jeżeli nie jest powołany – wówczas Marszałek Książęcy.

Budżetem Księstwa jest wyodrębniony z budżetu Królestwa i korespondujący z nim przez wartość przyznanej dotacji federalnej, niezależny i zdecentralizowany zasób publicznych środków finansowych, gromadzonych bezzwrotnie i z uwzględnieniem zasad przyznanej dotacji federalnej i wykorzystywany do realizowania zadań Księstwa. Budżet nie jest sporządzany. Sporządzane są tylko raporty. W raportach ujmowane są dochody i wydatki, przychody i rozchody oraz wynik budżetu. Różnice między tymi pojęciami są następujące: dochodem budżetowym są środki budżetowe należne prowincji z różnych praw, np. z mocy federalnej ustawy budżetowej, innych ustaw federalnych przyznających prowincjom środki na wykonywanie określonych zadań, sprzedaży majątku itp. Wydatkami budżetowymi są wszystkie pozycje budżetu, które wiążą się z finansowaniem realizowanych przez prowincję zadań w następujących grupach wydatków: Dwór Książęcy, Domena Książęca, instytucje krajowe i inwestycje. Oznacza to, że w przypadku trzech pierwszych grup wydatki są rozdzielane podmiotowo, a następnie przedmiotowo. Jeśli zaś chodzi o inwestycje sytuacja jest odwrotna. Do zagadnienia wydatków budżetowych przywiązuje się większą wagę z uwagi na konieczność racjonalnego gospodarowania środkami publicznymi. Regułą jest, że dochody budżetowe planuje się na poziomie minimalnym, natomiast wydatki na poziomie maksymalnym – wykonanie budżetu nie może być co do zasady niższe lub wyższe dla tych pozycji. Przychodami budżetu są: otrzymane pożyczki i kredyty, spłaty udzielonych pożyczek, wpływy z emisji obligacji. Rozchodami budżetu są natomiast: spłaty zaciągniętych pożyczek, udzielone pożyczki oraz wykup wyemitowanych obligacji. W praktyce zarówno przychody jak i rozchody występują bardzo rzadko, ponieważ Prowincja nie musi się zadłużać, nie udziela także pożyczek z uwagi że nie jest to jej podstawowym celem.

Prowadzenie rozliczeń finansowych jest uzależnione od dysponowania poszczególnymi rachunkami bankowymi podmiotów finansów publicznych i odbywać się może w granicach budżetu.